Ciekawość Łazik marsjański odkryli intrygujące dowody chemiczne w postaci nieprawidłowych ilości tlenku manganu, co wskazuje na Mars nie tylko miliardy lat temu istniało środowisko nadające się do zamieszkania, ale także prawdopodobnie zamieszkiwane przez drobnoustroje.
Ciekawostką NASA jest eksploruj gigantyczny krater Gale o średnicy 154 kilometrów (około 96 mil)gdzie łazik wylądował w 2012 roku. Odkrycia Curiosity ustaliły już, że krater został przynajmniej częściowo zalany dawno temu, choć dowody na to zostały zakwestionowane. Jednak najnowsze odkrycia łazika nie tylko wzmacniają argumenty przemawiające za starożytnym jeziorem, ale także sugerują, że warunki w nim panujące sprzyjały życiu.
Dowody są powiązane ze złożonym tlenkiem manganu. Curiosity po raz pierwszy odkrył niewielkie ilości tlenku manganu w kraterze Gale w 2016 roku, ale teraz odkrył znacznie większą zawartość tlenku manganu w podłożu skalnym osadowym w jednostce geologicznej mułowców zwanej formacją Murray. Formacja Murray znajduje się na zboczu góry Sharp, pośrodku krateru.
Powiązany: Łazik marsjański Curiosity rozpoczyna badanie prawdopodobnej wyschniętej rzeki Czerwonej Planety
Tlenek manganu został zidentyfikowany za pomocą instrumentu ChemCam należącego do Curiosity, który strzela laserem w skały, które naukowcy chcą zbadać. Laser podgrzewa niewielki punkt na powierzchni skały i odparowuje go, w wyniku czego powstaje niewielka chmura plazmy, którą wbudowana kamera i spektrometr ChemCam mogą badać z dużej odległości w celu określenia składu ablowanego materiału. ChemCam odkrył mułowce wzbogacone w tlenek manganu nawet o 45%.
NA Ziemiatlenek manganu powszechnie występuje w dnach jezior lub deltach rzek, gdzie panują silne warunki utleniające. Co więcej, drobnoustroje występujące w tych środowiskach mogą pomóc w katalizowaniu procesu utleniania.
Zwykle proces ten wymaga stałego przepływu tlenu, którego na Marsie brakuje. Odkryte wcześniej niewielkie ilości tlenku manganu znalezione na Marsie w 2016 roku mogą być wyjaśnione bez znacznych ilości tlenu, ale duże ilości odkryte w formacji Murray to zupełnie inna sprawa. Aby osiągnąć takie ilości, proces utleniania wymagałby znacznej ilości tlenu.
„Tlenkowi manganu trudno jest utworzyć się na powierzchni Marsa, dlatego nie spodziewaliśmy się znaleźć go w tak dużych stężeniach na wybrzeżu” – powiedział w swoim badaniu główny badacz Patrick Gasda z Los Alamos National Laboratory. ogłoszenie. „Na Marsie nie mamy dowodów na istnienie życia, a mechanizm wytwarzania tlenu w dawnej atmosferze Marsa jest niejasny, więc to, w jaki sposób powstał i skoncentrował się tutaj tlenek manganu, jest naprawdę zagadkowe”.
Jedną ze wskazówek jest natura osadów mułowców, w których odkryto tlenek manganu. Skały wzbogacone w tlenek manganu odkryto gdzieś pomiędzy dwiema jednostkami geologicznymi w formacji Murray. Jedna jednostka nosi przydomek Sutton Island i wydaje się przedstawiać osady osadzone na brzegu jeziora; drugi, nazywany Blunts Point, znajdowałby się głębiej w jeziorze.
Mułowiec wzbogacony w tlenek manganu jest grubszy i ma większe ziarna niż podłoże skalne w innych miejscach krateru, gdzie wykryto jedynie niewielkie ilości związku. Potwierdza to teorię, że region Sutton Island/Blunts Point to albo miejsce starożytnej delty rzeki, która niegdyś wpadała do jeziora, albo linia brzegowa jeziora, przy czym oba te obszary reprezentują miejsca, w których preferowane byłyby osadzanie się osadów o większym ziarnie . w dół. Większe ziarna pomogłyby w utworzeniu bardziej porowatej skały macierzystej niż drobnoziarniste mułowce obserwowane w innych miejscach krateru Gale – prawdopodobnie mułowce pochodzące ze znacznie głębszych warstw jeziora. Porowatość ta umożliwiłaby swobodniejszy przepływ wód gruntowych. Naukowcy twierdzą, że mangan mógł przedostać się z wód gruntowych podczas przechodzenia przez gruboziarnisty mułowiec i w ten sposób skoncentrował się w skałach. Skąd jednak wziął się tlen, który go utleniał, pozostaje zagadką.
„Wyniki te wskazują na większe procesy zachodzące w marsjańska atmosfera lub wód powierzchniowych i pokazuje, że należy włożyć więcej pracy, aby zrozumieć utlenianie na Marsie” – powiedział Gasda.
Obecność tlenku manganu zwiększa również możliwość istnienia życia mikrobiologicznego w jeziorze. Drobnoustroje nie tylko mogą katalizować utlenianie manganu, ale są także potencjalnie zdolne do wykorzystania wielu stopni utlenienia manganu jako źródła energii chemicznej na potrzeby swojego metabolizmu, tak jak robią to mikroby na Ziemi. Innymi słowy, w pewnym sensie obfitość tlenku manganu jest być może pośrednia biosygnatura.
„Środowisko Jeziora Gale, odkryte przez te starożytne skały, daje nam wgląd w środowisko nadające się do zamieszkania, które jest zaskakująco podobne do miejsc na dzisiejszej Ziemi” – powiedziała Nina Lanza z Los Alamos, główna badaczka ChemCam. „Minerały manganu są powszechne w płytkich, tlenowych wodach brzegów ziemskich jezior i znalezienie tak rozpoznawalnych cech na starożytnym Marsie jest niezwykłe”.
Wyniki opublikowano 1 maja br Journal of Geophysical Research: Planety.
